رواية ضرتي رنا وزياد
رنا بغضب هو ايه الل ماشى
زياد فى ايه يارنااا اومال عايزانى اقولك ايه يعنى
رنا هو انا كل مااكلمك اما تقولى ماشى أو ماتردش عليا انت مالك كدة مش مظبوط
زياد بعصبية رنااااا اتكلمى عدل احسلك
رنا طب ماتشخط*ش انت فاكرنى زى اميرة الهبل*ة الل كانت بتسكتلك
زياد لا انتى شكلك كدة عايزة تتربى
رنا بصوت عالى ليه يااستااااذ زيااااد شايفنى قدامك قل*ة الاد*ب
زياد صوتك مايعلاااش وانتى بتتكلمى انا مش هحذرك تانى
رنا انا هتصل على بابا اعرفه عمايلك وهو يرجعك لعقلك تان..
ضربها زياد كف
انت بتمد اييدك عليا أنا طب والله يازياد لوريك
زياد وهو بيشدها من شعرها يابت اخرسى بدل ماموتك فى ايدى
رنا ببكاء سيببب شعرى يازيااااد
ساب زياد شعرها وكان بدأ يهدى بس اتعصب لما قالت
ده كله عشان حبيبة القلب راحت اجوزت اخوك وسابتك بس تعرف انا فرحانة انها اجوزته و
ضربها زياد بالكف وجاب الحزام ضربها بيه
افتح يابنى صوتك انت ومراتك جايب لاخر الشارع عيب الل بتعملوه ده
فتحلها زياد
رنا بعياط ابنك ضرب*نى يك ينضر*ب فى قلبه
متدعيش على ابنى وانت يازياد مش عيب تمد ايدك على مراتك
زياد ماما هيا الل عصبتنى
حقك عليا انا يابنتى
