رواية أحببتها في انتقامــ.ـي

هفضل باصه ليك علشان اشوف بتبصلهم ولا لا ! ولو مبصتش هقول انك بتعمل كده علشانى ... لو اتكلمت فى الفون بعيد عنى هشك فيك ... مينفعش اتجوز وانا عارفه ان عمرى ما هثق فيك ...كمل حياتك بعيد عنى انا عارفه نفسى انت شخص كويس وتستاهل واحده احسن منى ... اما انا هاخد الولاد وهرجع اسكندريه وهبعد عن هنا خالص ...
صمت اسر قليلا لا يدرى بما يجيب .
نهض اسر واقفا وقال: واضح انك معاكى حق وانا خلاص اخدت قرارى ... انا هستأذن يا عمى .
بكت ساره بشده هى لا تريد فقدانه ولكنها لا تريد عذ.ابه ايضا .
نظر اليها اسر وقال: طيب انتى بتعي.طى ليه دلوقتى  !
لم تجب ساره بل ظلت تبك.ى .
اسر: يعنى يرضيك يا عمى ان لما امى تشوفها تلاقيها زعلانه وعينها وار.مه كأنها مغصـ،ـوبه على الجواز !
نظرت اليه ساره بدهشه فضحك اسر ومال عليها قائلا: بذمتك يرضى حد ده !  اضحكى يا شيخه بقى .
ما زالت ساره على صد.متها فقال: مهو بصى انتى لما بتعي.طى بتحلوى اكتر وانا ماسك نفسى بالعافيه ...
خجلت ساره منه ولكنها كانت سعيده للغايه فاسر لم يتخلى عنها ولكن هى ستعذ.به معها و..
قاطع اسر افكارها: بصى انا مش عايزك تفكرى فى اى حاجه سيبى كل حاجه للوقت وهو كفيل يعرفك ويثبتلك قد ايه انا بحبك .
ابتس.مت ساره وقررت ان تستسلم لفرحتها وتوافق عليه .
فرح اسر لانها ابتس.مت وقال: ايوه يا شيخه بقى خلى الشمس تطلع امو.ت انا فى الحلاوه دى ...
حمحم احمد: انا لسه واقف على فكره .
اسر بخجل: لا مؤاخذه يا عمى مأخدتش بالى .
خجلت ساره وضحك احمد .
اسر: انا باذن الله هجيب والدتى وعمى معايا وهنيجى نطلب ساره بكره ونتفق على كل حاجه . واه يا عمى انا عايز اكتب كتابى عالطول .
احمد: بس يا بنى مش تاخدوا وقتكوا .
اسر: عمى انا عارف ساره من مده مش لسه هتعرف عليها وبعدين عايزها تبقى پاس.مى فى اقر.ب وقت ممكن وقدام كل الناس وبعدين احنا ناس واعيه ومش لسه مراهقين .

احمد: ايه رأيك يا ساره .
ساره بخجل وبصوت يكاد يس.مع: هصلى استخاره الاول .
اسر بفرحه: يبقى على بركه الله .
انا هستأذن بقى .
سلم اسر على احمد وغادر ولكنه توقف قائلا: اه صحيح هى حفله بطه امتى .
ساره: كمان ساعه .
اسر: خلاص هروح واجيلك كمان ساعه ..
احمد: طب ليه المر.مطه خليك اقعد معايا واخرجوا كمان ساعه .
اسر: مش عايز اتقل عليكو هروح انا واجيلها كمان شويه .
احمد: يا بنى خليك معايا واهو تسلينى بڈم ..ا انا قاعد لوحدى واهو نتكلم شويه .
نظر اسر لساره: خلاص موافق بس ساره تعملى قهوه بايدها .
خجلت ساره ونهضت وهى تشعر انها اصبحت ابنه العشرين عاما من فرحتها دعت الله ان لا يخيب ظنها هذه المره وان يمنحها واطفالها السعاده ودعته ان كان خير لها فليبارك لها فى حياتها معه ويجعلها سببا لسعادته لا لشقاءه .
فى الجامعه تجلس مرام وفرح .
فرح: يعنى ندى تعبانه ... ازاى متقوليش يا مرام انتى عارفه انى بحبها اوى .!
مرام: انت عبيطه يا بت بقولك انها جات امبارح بالليل وادينى اهو الصبح بحكيلك .